Margaret Craven, “I Heard the Owl Call My Name“

Uit de Oude Boekerij: C 06703

Lezerservaring geschreven door Annelies Quarles van Ufford-de Roock

Margaret Craven ™I Heard The Owl Call My Name (Canada 1967; US 1973)
Door Lezen Wijder Horizon voert ons naar een locatie ver weg hier vandaan, namelijk de Pacific NW kust van British Columbia in Canada, een absolute wildernis van water en woud vol geluiden, geuren en grijsgroene kleuren – waar een klein Indianen dorp is gevestigd. Alleen bereikbaar per boot en met aan het roer iemand die de stromingen met kennis, precisie en geduld bevaart.
Dit boek is een persoonlijke favoriet die ik heel vaak herlees, voor inspiratie en comfort. Het simpele en meeslepende verhaal werd pas na de publicatie in de US beroemd; op dat moment woonde ik daar in het noordwesten.
Het vertelt over een jonge geestelijke uit Vancouver, BC die uitgezonden wordt naar het afgelegen dorp Kingcome. Hij weet niet dat hij ongeneeslijk ziek is; de diagnose is alleen bij de bisschop bekend. Naast de Indianen cultuur en tradities heeft het Christelijk geloof al zijn intrede gedaan en wordt de wekelijkse dienst gehouden in het vervallen kerkgebouwtje en in verder afgelegen nederzettingen.
Beschreven wordt de inburgering, het leerproces en de loutering, watching & learning. Acceptatie aan beide kanten met milde humor. De houding van de white man in dit boek is er van kalm begrip en geduld om de inheemse dorpelingen voor zich te winnen teneinde deel uit te gaan maken van hun dagelijks bestaan. Samen bouwen zij een solide, nieuw kerkje. Kinderen worden naar school gestuurd, de blanke wereld in, hoewel er ook een dorpsschooltje is. Keren zij terug? Is het dorp gedoemd leeg te lopen? Hoe houdt de jonge pastor zich staande?
De betekenis van de titel is terug te vinden in de inheemse overlevering: hoor je de uil jouw naam roepen, dan is dat het teken dat jouw dood niet lang op zich zal laten wachten.