Wij zijn licht

Wij zijn licht

Lezerservaring door: Anja de Vries

Wij zijn licht (A13048)  geschreven door Gerda Blees, uit gegeven door podium uitgeverij

Nog niet eerder had ik van deze schrijfster gehoord, maar de titel van dit boek sprak me aan. De aanleiding tot het schrijven: een stukje in de krant over het overlijden van een vrouw in een spirituele woongroep in Utrecht. De auteur vertelde dat het bij haar bleef haken en dat ze daarom dit boek schreef: hoe het misschien zo heeft kunnen komen. Na het lezen was ik totaal verkocht. Wát een geweldig, origineel en indringend boek is dit!

Het gaat over de woongroep Klank en Liefde, die uit een kleine groep mensen bestond. Maar op het moment dat het boek begint, is er een groepslid overleden. Van zwakte door niet te eten. Want ze wilden er leven van het licht. Maar hoe doe je dat? Niet eten bijvoorbeeld. Tot de dood er op volgt. De dood van Elisabeth. Je kunt zeggen, dat zij de hoogste plek bereikt is: Ze is van licht. Maar de achterblijvers blijven vragen: als je niet ingrijpt, is dat dan moord? Of nalatigheid? Of zou ingrijpen een teken van ongeloof zijn?

Blees legt niet uit, maar elk hoofdstuk heeft een ander perspectief, oftewel een andere verteller, die het verhaal vanuit zijn of haar perspectief vertelt. Het verrassende is, dat de vertellers mensen, dingen en begrippen kunnen zijn. Elk van de 25 hoofdstukken begint met “Wij zijn”: Wij zijn de nacht, wij zijn de plaats delict, het dagelijks brood, de feiten, de buren, het verhaal.

Bij ‘ Wij zijn de nacht’ staat:

Als nacht van de wereld zijn wij niet snel van ons stuk gebracht, maar opvallend vinden we het wel, dat mensen in een land als dit vrijwillig honger lijden, met het voedsel letterlijk binnen handbereik.

Het is prachtig om te lezen hoe de verschillende “Wij zijn”-s de lezer een compleet beeld geven van de gebeurtenissen, de achtergronden, maar de vragen blijven door je hoofd zweven:

Wat vind ik? Kan het een ander aangerekend worden als een volwassene besluit te stoppen met eten? Is er dan sprake van nalatigheid? Waar eindigt individuele verantwoordelijkheid en gaat die over in gemeenschappelijke zorgplicht?

Dus, als je het boek uit hebt, ben je nog niet uitgedacht. En zelfs als je het een jaar geleden al gelezen hebt, zoals ik, ook dan komen er steeds weer nieuwe gedachten op. Ook omdat de zaak Ruinerwold aantoont, dat dit alles niet heel ver van ons bed is.

Gerda Blees en dit boek werden genomineerd voor de Libris Literatuurprijs in dit jaar. Helaas heeft ze de prijs niet gewonnen, maar onbekend is ze zeker niet meer.

#aanrader zeggen we dan op FB!

Reacties zijn gesloten.